Rezystory są jednym z najbardziej krytycznych elementów elektronicznych i są używane w prawie każdym urządzeniu elektrycznym. Są to urządzenia pasywne, które ograniczają przepływ prądu, zapewniają określony spadek napięcia i działają jako obciążenia elektryczne dla obwodów.
Istnieje kilka rodzajów rezystorów, a każdy z nich ma inny sposób łączenia. Często są one połączone w szereg i równolegle. Innym razem łączy się je z innymi rezystorami tworząc skomplikowane konfiguracje obwodów, które dają projektantowi znacznie większą kontrolę nad napięciem i prądem przepływającym przez obwód.
Podłączanie rezystora jest w rzeczywistości dość proste i nieskomplikowane, ale nie jest to coś, z czym każdy jest zaznajomiony. Najprostszym sposobem podłączenia rezystora jest podłączenie go do źródła napięcia, a następnie “zaczepienie” drugiego końca rezystora do obciążenia (urządzenia, które potrzebuje prądu).
Ten rodzaj połączenia nazywa się połączeniem szeregowym, jak pokazano na rysunku 6.2.1. Na przykład, gdy żarówka jest połączona szeregowo z diodą LED, akumulator dostarcza do światła prąd, który jest ograniczony do bezpiecznej wartości. Ogranicza to ilość prądu, który może uszkodzić wrażliwe układy elektroniczne, takie jak tranzystory i układy scalone.
Innym sposobem podłączenia rezystora jest podpięcie go równolegle, jak pokazano na rysunku 6.2.2. W tym połączeniu końce każdego rezystora są połączone poprzez standardowy przewód, ale połączenie pomiędzy poszczególnymi przewodami nie jest wykonane do źródła zasilania.
Jeśli całkowite napięcie między zaciskami rezystora jest mniejsze niż jego moc znamionowa, to może się on stopić. Wynika to z faktu, że kiedy prąd elektryczny przechodzi przez rezystor, traci on energię w postaci ciepła. To ciepło może być niebezpieczne dla elektroniki, która na nim polega, więc moc znamionowa rezystora jest ważnym czynnikiem do rozważenia przy wyborze jednego do konkretnego zastosowania.
Początek z rezystorami
Najbardziej powszechne rezystory są dostępne w dwóch odmianach: przelotowej i powierzchniowej. Oba są zaprojektowane tak, aby wytrzymać napięcie i prąd, ale odmiana przelotowa jest zwykle tańsza i bardziej precyzyjna niż jej odpowiednik powierzchniowy.
Rezystory przelotowe są zwykle wykonane z kompozycji węglowej i owinięte wokół ceramicznej podstawy. Wartość R tych rezystorów jest określona przez stosunek węgla do środka wiążącego i rozmiar rezystora.
Inne rezystory przelotowe są nawinięte na drut lub wykonane z super cienkiej folii metalicznej. Rezystory te są również droższe, ale mają większą moc znamionową i wyższy zakres temperatur niż ich cienkowarstwowe odpowiedniki.
Rezystory Wirewound mają przewodzący metalowy drut owinięty wokół rdzenia izolującego go materiału rezystancyjnego. Długość drutu i jego pole przekroju poprzecznego określają jego wartość oporu.
Niektóre rezystory przelotowe można znaleźć ze specjalnym kodem kolorystycznym, który wskazuje ich wartość. Rezystory te składają się zwykle z czterech pasm: pierwsze pasmo reprezentuje dwie pierwsze cyfry wartości, drugie pasmo jest dla mnożnika, a trzecie dla tolerancji. Kolory te są takie same jak te używane w pięciopasmowej wersji kodu, ale szóste pasmo jest czasami dodawane, aby reprezentować współczynnik temperatury.
Podobne tematy